masal baslangici,
kisinin kendini inanmaya hayal kurmaya ve buyulenmeye acmasi icin gereken anahtar sozcuk.

bir varmis bir yokmus diye baslardi butun guzellikler, ve hatirlar misiniz simsicakti o yillarda yatagimiz. ve annemin o gul kurusu dudaklarindan dinlerdim atilla atalay’i, muzaffer izgu’yu, aziz nesin’i. ve gozlerimde parlayan bucaksiz bir ormanin icinde bir ucuc boceginin sirtinda cikardim yola. hava aydinlik ve sicak, ve saclarima dusen yesil gunesin altinda cocuklugum piril piril.

hatirlar misiniz, nefesi sut kokan arkadaslarimiz vardi. tebesir tadinda simitler ve kokulu defterler sonundan yuvarlanarak girerdik ki yataga o yatak bizimdi. ve hayal bahcelerinin en korkuncunda, en parlak kirmizinin icinde baslardi heyecan. annemin gul kurusu dudaklarindan dinlerdim kel oglan’in ali cengiz oyunlarini, ve soguktan halisilasyonlar gorerek olen kibritci kiz’i, ve hamile karisina turp bulmak icin cadinin tarlasina giren sansiz koyluyu.

ve hatirlarmisiniz camdan misketler bir kedi yavrusuydu o zaman. parlak yesil gozleriydi kucuk parmagim. ve beyaz yakali mavi okul onlugunun icinden cikilip girilirdi yataga. ki bir varmis bir yokmus diye baslardi masallar o zaman.

derya biz buyuduk ve kirlendi dunya dememisti.
hakan peker vardi hayal meyal.
gulusu sut mavisi insanlar vardi.
bir vardi.
bir yoktu.
bir gitti.
hic kaldi...

oteki

#389105 · 30.10.2006 20:30

hemen her masal böyle başlar.. sanki bir şeyler söylemeye çalışılır çocuk kulaklara hayata dair. bir var oğlum ama bilki hep var kalmayacak hep var olacak yoklukların eksikliklerin onulmaz yaraların gözyaşların olacak sevgili oğlum... umulur ki mutlu yarınlar seni beklesin ama ben gördüm bildim duydum binbir şeklini bu dünyanın... bir varmış bir yokmuş hep başucunda dursun asla ezberleyemediğin bir denklem gibi kalsın gözünün önünde ağlamaklı hallerinde bakıp bakıp birde varsıllıklarını düşünüp gülesin diye çok güldüğünde birde gözyaşlarını hatırlayıp durulman için... bir var bir yok oğlum...